Goedbedoeld krijg ik deze vraag vaak. De vraag of de baby wel braaf is. Hij is nu 6 maanden. Mijn antwoord is altijd ’ja’. Hoe kan het ook anders? Kan een baby überhaupt ‘stout’ zijn. Een baby kan behoeftig zijn, huilerig, hangerig, humeurig, verveeld, overprikkeld, maar stout... dat staat zeker niet in dit lijstje.
Ook in de beschrijving van oudere kinderen hun gedrag kunnen we best uit deze dichotomie weg blijven.
Er is geen goed of slecht gedrag.
Er is gewoon ‘gedrag’ en dat ontstaat telkens vanuit een onvervulde behoefte. Een kind kan zijn behoefte niet vanzelf matuur communiceren. Elke reactie vanuit de volwassene naar het kind toe, is steeds een projectie. Is een kind ‘stout’ en hebben we de neiging om te disciplineren, dan kunnen we even ademhalen - stilstaan bij wat de trigger precies is, bij onszelf. En laten we het kind dan vooral helpen.
Als we eerlijk zijn, echt dieper kijken, zien we vaak dat onze eigen angst onze drijfveer is. En angst brengt ons ALTIJD in de vecht-vluchtmodus. Een modus die ons verder weg brengt van de verbinding met ons kind. En willen we niet net het tegenovergestelde?
Mindful ouderschap geeft je helderheid en ruimte. Een korte pauze om je kind te begeleiden in zijn grote emoties. Of meer nog, om die grote emoties in je innerlijk kind te koesteren. Je kan eindelijk helen en de cirkel van oude patronen doorgeven eindelijk verbreken. Gewoon omdat jullie het waard zijn om te floreren in jullie ZIJN.
Alle liefs,
Lydia
✌🏼❤️🌷