Als je kind een uitbarsting heeft, is dit niet fijn. En er is ook geen kant en klare manier om hier mee om te gaan maar dit is wat ons helpt. Ik zie de uiting van Fedde zijn boosheid of frustratie gewoon als elke andere emotie. Blijheid, verdriet, zenuwachtigheid, woede,... Het mag er allemaal zijn. We hebben allemaal gevoelens en doordat iedereen uniek is, uit elk dit op zijn eigen manier. Fedde laat dit vaak zien door luid te grommen en plots heel onbeleefd worden. Slaan en schoppen komen ook wel eens om de hoek kijken. Niet zo leuk voor mij en andere omstaanders maar heel dicht vastpakken of vragen wat hij nodig heeft op dat moment doet meestal wonderen. Stel dat ik zou beginnen roepen en zeggen dat hij moet stoppen (wat zeker al eens gebeurd is want ik ben soms ook even overprikkeld 😏), dan verergert zijn uiting. Ik zie zijn uitbarsting als het druppeltje dat zijn emmer doet overlopen. En ik BEN er voor hem. Niet meer en niet minder. Ik leerde om het zó te bekijken en dit is wat ons helpt. Gevoelens komen en gaan... Misschien wel eens de moeite waard om te proberen. Vergeet zeker niet te blijven ademen want het vergt wel even tijd maar is zo mooi om die verbinding te voelen eenmaal je dit elke keer zo kan ervaren. In bed 's avonds praten we dan over 't feit dat hij wel heel boos was of zijn andere gevoelens. Een mooi geschenk voor beiden. Geniet ervan, het mag 🥰
Sofie
