Soms zijn er van die dagen dat je tegen een enorme berg aankijkt. Waar niets lijkt te lukken, de dag een eeuw duurt en je heel hard twijfelt aan jezelf als mama en persoon. Bij mij was dat vorige week... Het was de periode van Pasen en Fedde is enorm bezig met die speciale dagen. Hij is daar heel zenuwachtig voor, zowel de tijd ervoor als de dagen erna. Paasmaandag wist hij dan ook precies geen raad met zichzelf en niets was goed. Allemaal te verstaan natuurlijk, al die emoties die bij (gevoelige) kinderen parten spelen. Meestal kan ik daar alle ruimte en begrip aan bieden. Maar die dag was ik ook even mezelf kwijt. Het werd me allemaal teveel. Ook al ben ik heel veel met mindful ouderschap bezig, die dag wist ik vele antwoorden niet. Zelfs me even terugtrekken om een adempauze te nemen was geen optie want er hing eentje voortdurend aan mijn been 😏. Dit is eigenlijk zo gebleven tot we gingen slapen. Maar wat ons enorm veel voldoening geeft, zijn onze massagekaartjes (H. Purperhart) en het overlopen van de dag. Terug die verbinding vinden en echt communiceren! Want tijdens de 'rollercoaster' van emoties is praten niet altijd evident en dan heb ik geleerd dit even uit te stellen. Mindfulness leert me niet om perfect te zijn maar om mens te zijn en mijn hoogtes en laagtes te omarmen. Ook ontdekte ik die dag hoe 'serieus' ik soms ben als mama en dat 'humor' mij nog meer in het nu kan brengen. Toneeltjes spelen, zelf (gekke) liedjes uitvinden, echt eens meekijken naar die tekenfilmpjes (ook al vind ik de stemmetjes irritant),... Ook soms met meer humor reageren op het kattenkwaad dat kinderen uithalen. En laat het nu juist het NU zijn die ervoor zorgt dat ik niet tegen de berg aankijk maar dat ik ze juist met heel veel plezier beklim 😄.
Misschien zorgt 'humor' ervoor dat jij ook meer gelukkig in het nu kan zijn...
Sofie
