het zet aan om te ontdekken, te experimenteren, te gaan onderzoeken. Het is de natuurlijke wereld waarin kinderen floreren en zichzelf kunnen vormgeven met wat ze op hun pad tegen komen. Stilaan maar zeker krijgen ze orde in de grote wereld en op een gegeven moment lijkt er niets nieuws meer. De eerdere oh zo complexe wereld zit vervat in concepten. Een boom is nu eenmaal een boom. Als dat moment aanbreekt, kijken we niet meer naar DEZE uiterst unieke boom maar halen we een herinnering op van een eerdere gekende boom. Gelukkig werkt ons brein zo. De wereld om ons heen ‘kennen’ geeft ons immers een veilig gevoel. De wereld wordt voorspelbaar en hanteerbaar. Toch zijn er ook zeker nadelen aan verbonden. We herhalen eindeloos ons verleden en verarmen hiermee dus onze ervaringen. Een verarming aan ervaringen is onlosmakelijk verbonden met een verarmde zelfontwikkeling. En hoe vaker we het herhalen, hoe meer overtuigd we worden. We kunnen dan ook jammer genoeg vastzitten in starre beelden van onszelf. Ook bij onze (hedendaagse) kinderen gebeurt dit vrij snel. Uitspraken als ‘ik ben nu eenmaal zo’ getuigen hiervan. Je leeft in een box.
Socrates • die filosoof van zo’n 2500 jaar geleden • zag dit menselijk aspect al glashelder. Hij daagde daarom de ideeën van mensen uit dankzij zijn wijze van ondervragen • de socratische dialoog. Hij ondervroeg de mensen in de diepte totdat ze hun idee toch in twijfel trokken. Zijn uitgangspunt ‘Ik weet dat ik niets weet’ laat ons terugkeren naar die onstuitbare nieuwsgierigheid in ons leven. Mindfulness hanteert precies diezelfde houding. Je bent nieuwsgierig in het huidige moment, zonder dat je er iets van hoeft te vinden.
En wat er dan gebeurt is zoals magie.
Los van concepten sta je opnieuw in het ongekende leven, vol verwondering. Je ervaart en experimenteert en ontdekt dat je meer bent en kan, veel meer. ‘Nu eenmaal zo zijn‘ krijgt hierbij een context en is dus geen vast gegeven meer. Vrij en flexibel sta je in de wereld, moment per moment. Lekker veerkrachtig dus, erg handig in een crisis zoals deze coronatijden. Hoe meer je niet-weet, hoe grootser jouw avontuur, en ja, een avontuur is altijd wel een beetje spannend. Daarin ben je niet alleen.
Er zijn veel oefeningen om het niet-weten te cultiveren.
Met aandacht bij je adem verblijven is er 1 van.
Omdat
1) je al ademt zolang je leeft en hier niet bij nadenkt
2) je het altijd bij je hebt
3) het je vertelt hoe je je voelt.
Nieuwsgierig genoeg? Steek je hand dan maar even in de lucht, als een herinnering aan jezelf dat je even stopt met wat je aan het doen bent. Plaats je hand dan op je navel en merk op hoe de adem jouw buik in beweging brengt. Deze adem bedoel ik. Die nu naar binnen stroomt en naar buiten. Die je maar 1 keer in heel jouw leven zal ademen. Merk je op hoe je hand omhoog gaat als je inademt en omlaag als je uitademt? Je hoeft hierbij niets te forceren. Alleen maar jouw lieve aandacht brengen naar wat jouw fantastisch lichaam vanzelf doet. Misschien merk je ook een klein pauzemoment op tussen de in- en uitademing en de uit- en inademing? Wat precies ontdek jij allemaal als jouw frisse blik bij de adem is? Als je wilt stoppen met de oefening, blijf er dan nog 1 ademhaling bij. Zo heb jij lekker jouw aandachtsspanne een beetje gestretcht.
Ziezo, je hebt De ademanker geoefend. Deze oefening wil je misschien eens proberen bij een naar gevoel. Je hoeft er niets van te vinden, het hoeft niet leuk te zijn. Je hoeft er niets bijzonders bij te voelen zoals ontspanning. Het is gewoon een moment van nieuwsgierige aandacht. Gewoon een nieuwe ervaring in jouw bijzondere leven. Gewoon even uit de box.
Download hier de luisteroefening De ademanker. Oh ja, we hebben ook een printblaadje.
Liefs,
Lydia ✌️❤️🌷
Comments