In februari was er “de Vlaamse week tegen het pesten”. Ik schreef toen twee blogs met waardevolle en praktische tips om pesten en racisme aan te pakken*, maar nu ik deze eerste zin neerschrijf voel ik mijn buik samentrekken en mijn keel dichtknijpen. Het komt door het woordje ‘tegen’. Al jaren observeer ik nieuwsgierig wat er gebeurt in mezelf en in mijn omgeving als we ergens ‘tegen’ strijden. En keer op keer merk ik dat het eeuwenoude inzicht “waar je aandacht aan geeft, dat zal groeien”, zichzelf bevestigt. Negatieve (strijden tegen) of positieve aandacht (strijden voor) heeft blijkbaar op lange termijn hetzelfde effect: het doet groeien wat je expliciet benoemt. De strijd tegen armoede, de strijd tegen racisme**, de strijd tegen pesten, de strijd tegen criminaliteit, de strijd tegen corona, noem maar op. Armoede, racisme en criminaliteit is in de afgelopen tien jaar allesbehalve verminderd; gepest op social media, op school en op andere plekken hoort bij de dagelijkse realiteit van velen; en we zitten nog steeds te wachten tot corona voorbij zal zijn. Nu zou het natuurlijk niet zo mindful zijn om alle moeilijkheden die we tegenkomen dan maar gewoon te negeren, om de ogen te sluiten en de verbinding met die realiteit te verbreken. Wel mindful is om ze te erkennen, te begrijpen en te doorgronden, zodat we weten hoe we kunnen strijden voor dat wat we wél willen zien groeien.
Hm, laat ik deze oefening dan eens maken: waar wil ik écht aandacht geven zodat het groeit? Mijn buik en keel ontspannen weer terwijl de volgende antwoorden één voor één opduiken:
de mentale, fysieke en emotionele gezondheid van mijzelf en mijn kinderen,
mij gehoord en gezien voelen, door mezelf en door anderen
begripvol en liefdevol omgaan met de ups en downs die ik meemaak met geliefden, bekenden en onbekenden,
veerkrachtig in het leven staan en anderen helpen om dit ook te ontwikkelen.
Mijn frustratie over het woordje ‘tegen’ voelt nu ineens anders aan. In plaats van weerstand en spanning is er nu de geruststellende wetenschap dat ik moeilijkheden kan vertalen in positieve intenties. De frustratie-energie is een energie geworden die aan een weg timmert van meer geluk en verbondenheid, met ruimte voor allerlei ideeën.
Eén van mijn ideeën geef ik hier alvast mee aan jou, lieve lezer. Het gaat uit van het geloof dat kinderen, jongeren en volwassenen die authentiek zichzelf kunnen zijn en weten hoe ze hun evenwicht kunnen herstellen -met steun van medemensen- een betere toekomst bouwen.
Bouw gedurende een maand -van 25 februari tot 25 maart- aan de volgende gewoonte. Stel jezelf én iemand anders ten minste één keer per dag aandachtig de vragen:
hoe voel ik me nu? hoe voel jij je nu?
wat heb ik/jij op dit moment nodig om me/je iets meer in evenwicht te voelen?
Voor degenen die een extra verdiepende uitdaging willen: sta af en toe stil bij de vragen "waaraan wil ik écht aandacht geven, zodat het groeit?" en "wat heb ik nodig om me daarvoor ook daadwerkelijk in te kunnen zetten?". Neem je tijd, wacht tot jouw antwoorden verschijnen, en merk op wanneer je de energie voelt die jouw intenties zal dragen.
Tot slot mijn liefdevolle wensen van geluk en leerrijke momenten voor jou en je naasten,
Ylva
* Beter begrijpen van pesten en racisme en tips voor praktische aanpak: klik hier voor de blog over pesten en klik hier voor de blog over racisme
Meer info over de ResMove Challenge en de Resilience Movement vind je op social media met #resmove en op deze website
Photo by Emma Bauso from Pexels