Superhelden zijn altijd populair. Superman, ironman, batman, spiderman, noem maar op. Met hun uitzonderlijke krachten bestrijden ze het kwaad en redden ze keer op keer de wereld. We voelen ons aangetrokken tot uitzonderlijke prestaties. Nu met de olympische spelen is het de beurt aan de superhelden van de sport. Kijken hoe de helden van de natie strijden om eremetaal. Als ze winnen straalt dat ook een beetje op ons af, voelen we ons trots en verenigd. Wat zou het wonderlijk zijn als wij dat ook zouden kunnen, als wij een beetje superkracht zouden hebben. Supersnel kunnen lopen misschien of over een enorme kracht beschikken. Of zou je liever een kracht bezitten waar je mensen gelukkig mee kon maken? Dat zou pas wat zijn. Hé wacht eens, misschien bestaat die kracht wel. Misschien is het iets wat we allemaal bezitten. Liefde en vriendelijkheid zijn superkrachten waar we allemaal over beschikken. We hebben allemaal de mogelijkheid om ze te gebruiken. Vanaf onze geboorte bezitten we die krachten al, ze zijn aangeboren. Ouders geven liefde aan hun kinderen en zorgen zo goed mogelijk voor ze, kinderen zien hun ouders graag. Omdat wij sociale dieren zijn, zit dat in ons ingebakken.
Allemaal goed en wel om vriendelijk te zijn tegen je familie en je vrienden en als alles meezit. Kunnen we dat ook op moeilijke momenten en tegenover mensen die we niet kennen? Als we alles aan het toeval overlaten, merken we dat dat moeilijk is. In momenten van stress en wanhoop raken deze kwaliteiten te makkelijk overschaduwd en worden we in beslag genomen door de angsten en zorgen van het moment, worden we meer gefocust op onszelf. Nochtans zijn dit de momenten waar we vriendelijkheid het meest kunnen gebruiken. Het positieve is dat liefde en vriendelijkheid ons niet vreemd zijn. We weten hoe dat voelt en ook hoe goed het voelt om graag gezien te worden, maar ook om graag te zien. Het doet ons alle twee deugd. In plaats van ontmoedigd te worden door momenten waar ze voor ons onbereikbaar zijn, de momenten van angst, boosheid en reactiviteit, is het goed om te beseffen dat dit momenten zijn waar we van kunnen leren, dat het mogelijk is om vooruitgang te boeken. In plaats van te leven van toevallige, spontane momenten van vriendelijkheid, kunnen we er een levenshouding van maken. Daarvoor zijn drie dingen nodig.
De juiste intentie
Door geregeld even te blijven stilstaan bij wat we werkelijk belangrijk vinden, welke waarden we in ons leven willen belichamen, zetten we voor onszelf de agenda om in de juiste richting te gaan. Als je ergens naar toe wil gaan is het belangrijk om te weten in welke richting te stappen. Daarom is het goed om ’s morgens even je intentie te onderzoeken en misschien een concreet doel voor de dag te bepalen. Niet in de zin van een job die je gedaan moet krijgen, maar een manier van zijn waar je die dag extra aandacht aan wil geven, b.v. ik wil vandaag meer geduld hebben met mijn kinderen, of ik wil meer genieten van wat ik doe terwijl ik het aan het doen ben, in plaats van van het ene naar het andere te vliegen. En waarom dit niet even met elkaar delen aan de ontbijttafel?
Mindfulness
In de juiste richting vertrekken is belangrijk, maar je moet natuurlijk ook in de gaten houden dat je onderweg niet van de weg af geraakt. Door mindfulness kunnen we ons bewust zijn van hoe we ons voelen en wat die gevoelens met ons doen. Door al deze gevoelens de nodige ruimte te geven, houden we ook nog ruimte over om ze in het juiste perspectief te plaatsen en ons er niet door te laten overweldigen. We krijgen meer oog voor de opportuniteiten om vriendelijkheid en liefde een hoofdrol te laten spelen.
Cultiveren van verbondenheid
Het is net iets makkelijker is om vriendelijk te zijn in goede momenten en tegen mensen die dicht bij ons staan, omdat we ons dan verbonden voelen. In andere situaties vallen we meer op onszelf terug en onze eigen kleine gedachtewereld. Maar onze geest is heel flexibel. We kunnen ons oefenen om dat gevoel van verbondenheid uit te breiden. Een eeuwenoude techniek is die van metta meditatie. Je begint met jezelf of iemand die je nauw aan het hart ligt het beste toe te wensen en breidt dan langzaam je cirkel van verbondenheid uit, naar mensen die je goed kent, mensen die je minder goed kent, mensen met wie je een moeilijkere relatie hebt, ja zelfs alle mensen of alle levende wezens. Op zich is het simpel, maar het is wel effectief. Door regelmatig te oefenen groeit het gevoel van verbondenheid. Als je erover nadenkt, dan weet je ook dat we verbonden zijn met de wereld, door wat we doen, zeggen, consumeren. We leven in een globale wereld. Niet alleen de economie moet zich daaraan aanpassen, ook ons hart, anders loopt het spaak.
Oefenen met kinderen
Het is bovendien heel leuk om vriendelijkheid te oefenen, net omdat het zo’n goed gevoel geeft. Dat maakt het ook bijzonder geschikt om samen met je kinderen te doen. Je kan hiervoor inspiratie opdoen met het boek De hemel dat ben jij of samen de vriendelijkheidsmeditatie Je cirkel verbreden doen. Verder kan je het idee gebruiken dat liefde een superkracht is. Ieder kind wil toch een superheld zijn! Moedig je kind aan zijn of haar superkracht te tonen. Contact met de natuur vind ik ook belangrijk. Door met onze kinderen de natuur in te trekken, leren we ze verbondenheid met de rest van de natuur, waardering en respect voor de omgeving. En dat kan je ook gebruiken in je interactie met andere mensen. En natuurlijk kan je zelf het goede voorbeeld geven met een complimentje en een vriendelijke glimlach, ook naar mensen die je misschien niet kent.