Mindful mama zijn is niet gelijk aan een rustige mama die perfect weet wat te doen. Maar door opmerkzaam te zijn en mindful in het leven te staan, heb ik die adempauzes ontdekt waardoor ik minder overspoeld word door pittige momenten met mijn zoon.
Een waarschijnlijk heel herkenbaar voorbeeld is 'de strijd' om snoep. Fedde had een lolly in zijn boekentas. Ik probeer snoep zoveel mogelijk te vermijden maar ok, ik ben ook kind geweest dus als hij het aangeboden krijgt hier en daar, heb ik er ondertussen wel al iets of wat vrede mee genomen. We kwamen thuis van school en hij wou zijn lolly op eten. Ik kwam onmiddellijk met mijn argumenten op de proppen en zei dat ik het liever niet in de week had en liefst ook niet voor het eten. Maar hij deed het toch. Ik probeer geen strijd aan te gaan maar zeg wel dat ik het niet zo fijn vind dat hij niet luistert want dat ik die die dingen zeg vanuit bezorgdheid voor zijn gezondheid. Ik wil geen harde woorden gebruiken maar hem iets bijbrengen en hopen dat hij uiteindelijk bewuste keuzes leert maken. Maar dit vraagt tijd natuurlijk. En dan zit hij daar voor mijn neus te likken aan zijn lolly en dan kom ik mezelf tegen. Mijn gedachten laten ten volle van zich horen: 'Moet ik toch niet anders reageren?', 'Al die suiker, zijn tanden ocharme',... Op die momenten moet ik me ook soms tegenhouden om die lolly niet uit zijn handen te trekken maar misschien zal dit voor nu opgelost zijn maar aan bewustwording zal het niet veel bijdragen, denk ik?! Dus ik neem een adempauze. Of zelfs een paar. Ik kom bij mezelf, mijn gedachten, mijn gevoelens,... en ik voel mijn adem. Ik kan me laten leiden door mijn gedachten en 'mijn geduld' verliezen door te roepen of impulsief te reageren maar door mijn binnenkant te voelen, kan ik reageren vanuit rust en hoe ik echt wil. Niet mijn gedachten of gevoelens die mij aanzetten tot wat vast en zeker zal uitmonden in een strijd. Op die manier voel ik mij enorm verbonden met mijn kind. Ik verwoord ook wat allemaal in mij omgaat. Onbewust geef ik tools door aan mijn kind om verder op weg te gaan op zijn pad. Natuurlijk is 'nee' ook gewoon eens 'nee' natuurlijk want wij als ouders mogen ook onze grenzen aangeven en kinderen leren dat ook dit het leven kan zijn.
Nadien komen we wel nog even op dit moment terug. Ik zeg dat ik onze thuiskomst heel gezellig vond maar dat het plots helemaal gekeerd is door die lolly. En zegt Fedde hierop: 'Gelukkig hadden we ook die leuke momenten hé mama.'
Sofie
Comentarios