Heb jij thuis of in jouw klas ook zo een wilskrachtig kind? Welke grens je ook maar trekt, het kind staat al klaar om er heerlijk over te gaan. Opnieuw, opnieuw en opnieuw (en opnieuw!). Niets lijkt nog te helpen, je hebt het al vriendelijk gevraagd, boos gezegd, je hebt al vele boze blikken geworpen, je hebt al gedreigd met straf en zelfs gegeven, maar nee... het mag allemaal maar niet baten. Soms geef je zelfs met puffen en zuchten toe. Maar wat voelt het dan toch zo naar, 'het kind heeft gewonnen'! En gezellig thuis of in de klas zijn, is dit beslist niet.
Een kind dat zijn/haar wil oplegt, vergroot de controle. En wie controle kan uitoefenen, voelt zich best wel veilig.
Heb je het al opgemerkt? Vaak volgt een 'nee' op het verzoek van het kind.
Mag ik 10 minuten langer op de tablet? Nee
Mag ik slijm maken? Nee
Mag ik een koekje (net voor het eten!)? Nee
Mag ik nog wat langer opblijven? Nee
Als wij mensen een 'nee' horen, gaat vreemd genoeg ons redeneerbrein op vakantie. En dit nog meer bij kinderen omdat hun hersenen nog volop groeien.
Hoe vaak en hoe veel we dan ook proberen duidelijk te maken waarom bepaalde beslissingen nu eenmaal worden genomen, ze kunnen gewoonweg niet worden gehoord omdat ons redeneerbrein er niet bij is. Wat er wel volgt, is een hele reeks van overlevingsstrategieën waarbij vaak voor de aanval wordt gekozen: roepen, met spullen gooien of stampen is dan niet vreemd. "Wat een lastig kind."
Maar hoe doe je dat dan? Je wilt als opvoeder uiteraard de regie houden, en bepaalde grenzen en taken zijn nu eenmaal strak in functie van de fysieke veiligheid en gezondheid van het kind.
5 stappen naar verbinding en harmonie:
schakel het redeneerbrein in door "ja" te zeggen aan de onderliggende behoefte van het kind. "Ja, spelletjes spelen op de tablet is leuk hé."
erken het gevoel als er niet aan de behoefte wordt voldaan. "Als het leuk is, is het lastig om te stoppen, daar kan je boos van worden."
schakel het sociale brein in door jezelf als mens te plaatsen. "Dat is normaal. Ik vind het ook best lastig om te stoppen met kijken naar mijn lievelingsserie."
redeneer met het redeneerbrein, leg de grens uit. "Als we echter teveel tv kijken of op de tablet spelen, worden onze hersenen en ons lichaam lui. Leren wordt dan veel moeilijker en we kunnen minder creatief zijn."
geef je wilskrachtig kind nu terug de controle, ditmaal over hoe het wilt omgaan met de situatie. "Je kan nu kiezen: ofwel ga je verder mokken omdat je niet meer mag spelen en kies je dus voor een boze tijd, ofwel ga je iets anders doen dat je leuk vindt en heb je een leuke tijd. Wat wil jij doen?"
Als dit nieuw is voor jou, kan je de stappen best geregeld herhalen, zelfs in eenzelfde discussie. Het is immers zowel voor jou als je kind even wennen aan jouw nieuwe zachte daadkracht.
Nieuwe strategieën hanteren, kan best wel moeilijk zijn als je jouw oude automatische strategieën niet duidelijk kan herkennen. Mindfulness kan jou als opvoeder helpen om deze reactiepatronen te doorbreken omdat er steeds meer ruimte kan ontstaan om met deze nieuwe vaardigheden te oefenen, we verwelkomen jou in dat geval maar al te graag in de mindfulness flex training voor drukke volwassenen.
Tot binnenkort!
